منطقه ییلاقی دشت النزه (گیلان – ماسال شاندرمن)
زندگی در دنیای شلوغ و پرسرعت امروزی مصائب و مشکلات فراوانی با خود به همراه دارد که جز با پناه بردنِ گاه و بیگاه به مأمنی برای بازجستن آرامش و تجدید قوا امکانپذیر نخواهد بود. مسیر دستیابی به آرامش و لذت رهایی از پیچیدگیها و دغدغههای روزمره به تعداد افراد روی کرهی زمین میتواند متفاوت باشد و طیف وسیعی از فعالیتها و روشهای گوناگون را شامل شود، اما یکی از شاخصترین فعالیتهایی که اکثریت قریب به اتفاق آدمها در آن اتفاق نظر دارند، رفتن به دامان طبیعت و لمس زیباییهای نهفته در آن است. طبیعت مادر هستی و زیستگاه بشری است که همواره آغوشش برای پناه دادن به انسان شهری ِ کلافه از دود، صدا و اضطراب باز بوده و با زیباییهای بیکرانش او را بر سر ذوق آورده و استعداد هنری آدمی را شکوفا کرده است.
ایران کشوری است که از حیث منابع طبیعی دارای تنوعی گسترده بوده و در هر گوشه و کنار آن تکهای از زیباییهای طبیعی قابل مشاهده است. استان گیلان در شمال ایران و با داشتن پوششی سرسبز یکی از مهمترین نقاط گردشگری و مورد علاقهی طبیعتگردان است که از کوه و دریا تا جنگل و آبشار را در خود جای داده است. ییلاقات استان گیلان یکی از مناطقی هستند که در فصل تابستان طرفداران زیادی را به سوی خود فرا میخواند و مکان بسیار مناسبی برای گردشگران محسوب میشود. ییلاقات گیلان در گرمای جانسوز تابستان، چونان بهشتی بر روی زمین خنکای هوای دلپذیر خود را به مهمانانش هدیه داده و خستگی و تنشهای زندگی در فضای شهری را از روح خستهی ملاقات کنندگانش میزداید. یکی از معروفترین ییلاقات استان گیلان ییلاق دشت النزه در نزدیکی شهر ماسال و در میان کوههای شهرستان شاندرمن است.
برای رفتن به ییلاق دشت النزه باید بعد از میدان شهدای شهرستان شاندرمن به سمت چپ حرکت کرد تا وارد جادهی شاندرمن-النزه شد. پس از ورود به این جاده باید از روستاهای سنفیه، چای خاله، سبل خوار، برزف، بوستون گاه، استه سر، چپرود، معاف، گسکیجان، اولم و بیتم عبور کرد تا به روستای النزه رسید.
ییلاق دشت النزه دشت وسیع و سرسبزی است که دورتادور آن با کوههای پوشیده شده از درختان انبوه و انواع گیاهان احاطه شده و منظرهای تماشایی و رویایی را رقم زده است. طبیعت بکر و آب و هوای دلپذیر این منطقه در کنار خانههای بومی چوبی سبب زیبایی دو چندان النزه گشته است که خاطرات لذت بخشی را برای گردشگران ثبت خواهد کرد.
ساکنان ییلاق دشت النزه بومی هستند و به صورت آبا و اجدادی در این منطقه زندگی میکنند. خانههای ییلاق دشت النزه از تخته و چوب ساخته شده و سقف آنها به صورت شیروانی و با تختههای چوبی پوشیده شده است. زندگی در دشت النزه هنوز به شکل سنتی خود پیش میرود. صدای رمههای گوسفندان، گلههای اسبهای وحشی و حضور گاو و گاومیشها در کنار انسانها یادآور پیوند دیرین آدمی با طبیعت است.
ییلاق النزه در کنار زیباییهای طبیعی و آب و هوای مطبوع، مکانی مذهبی نیز به شمار میآید. بقعهی امامزاده ابراهیم در دشت النزه قرار دارد که برای رسیدن به آن باید پنج دقیقه پیادهروی کرد. ساختمان بقعه بسیار کوچک و چوبی و قدیمی است و ضریح آن بسیار ساده و پوشیده از پارچههای سبز است. در کنار بقعهی امامزاده ابراهیم درختی قدیمی قرار دارد که قدمت آن به دویست سال پیش باز میگردد. مردم منطقه باور دارند که این درخت حاجات آنان را برآورده کرده و به همین دلیل پارچههای سبز و نخ را به ضریح آن گره میزنند تا حاجت روا شوند. در اطراف بقعه یک چشمهی روان و بزرگ قرار دارد که با حضور درختان میوه (ولیک سرخ و سیاه، گلابی وحشی، گردو، آلوچهی وحشی) گویی تزئین گشته و منظرهی چشمنوازی را رقم زده است. کمی دورتر از بقعه و در سه کیلومتری ییلاق النزه آبشاری به نام واشیاره جریان دارد که راه رسیدن به آن دشوار است. دشت النزه دارای چندین کوه بلند است که کوه پیلم در شمال کوه شعله مرتفعترین آنها محسوب میشود.
بهترین فصل برای سفر به ییلاق دشت النزه فصل تابستان است. اگر قصد اقامت شبانه در این منطقه را داشته باشید، میتوانید از مردم محلی خانههای چوبی را اجاره کرده و شبی رویایی را در این طبیعت بکر و تماشایی بگذرانید.
منبع:معرفی دشت النزه